Cultuurhistorisch Museum Asselt
In 1927 werd dit museum ingericht door de inzet van pastoor Pinckers als volkskundig museum. Hij wilde aan het begin van die eeuw, toen men nog niet veel reisde, de mensen van Asselt bekend maken met zaken uit de grote wereld. En tevens vastleggen hoe vindingrijk men vaak was om met de “groten der aarde” mee te doen. Ook hoe men met weinig middelen heel wat wist te bereiken.
Voorheen was dit gebouwtje, dat leeg stond, in gebruik geweest als bakhuis behorend bij de Asselterhof. In eerste instantie een bakhuis waar de mensen verplicht naar toe moesten om hun waren te bakken. Dit in verband met het brandgevaar in de zwak gebouwde huisjes. Later in de 16e eeuw ontleenden de mensen aan deze verplichting hun bakrecht.
Nog maar kort geleden werd dit gebouw gerestaureerd en op een museaal peil gebracht dat voor een dergelijk museum zeer opmerkelijk is. Bouwkundig bleef het in oorspronkelijke staat bewaard, en één geheel met de omgeving. Bij deze aanpak werden de resten van de oudste bakovens zichtbaar gemarkeerd, en in zoverre ze buiten het gebouw uitstaken geconserveerd. De twee ovens uit de latere tijd werden kwalitatief verzorgd en voor de toekomst bewaard.
Zo zijn niet alleen de duizenden erin aanwezige voorwerpen van cultureel belang, maar werkt ook de buitenkant mee aan het beeldbepalende aanzicht van de locatie gevormd door het kerkje, het museum, het landhuis daarnaast en de Asselterhof.
Verder is aan de kopgevel aan de straatkant het bekende kruisbeeld van de echtgenote van Joep Nicolas, Susanne, te bewonderen.
Het verdient onze aandacht en inzet om dit cultureel erfgoed te bewaren voor de toekomst.
